κ α λ ω σ η λ θ α τ ε

η προσωπική χωματερή σκέψεων ενός Έλληνα με αεικίνητα μάτια

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Πτώση

Τι συμβαίνει;

ένα σωρό ερωτήσεις
δεν έχω πια την περιέργεια
να βρω την απάντηση

δεν θέλω πια
να ψάχνω

να κοπιάσω
δεν θέλω πια την αγωνία
τη διασκέδαση
τα σκιρτήματα
τη χαρά

θέλω την απάντηση
στο πιάτο

έτοιμη.

Ξέρω ότι θα με πειράξει,
σαν γνήσιο σκουπιδοφαγητό
ραντισμένη στα συντηρητικά -
θα μου ταράξει την υγεία
και η έλλειψή της
δεν θα μου αποτελεί πρόβλημα

αλλά τη θέλω

κακόμαθα

δεν θέλω πια φίλους
δεν θέλω πια συγκρίσεις
δεν θέλω πια κατωτερότητα
δεν θέλω άλλες πληγές

θέλω να καώ
κι όταν αναστηθώ
μέσα από τις στάχτες μου

να είμαι κάποιος άλλος.


Μια γρήγορη εγκεφαλική χλέπα στο μπλογκοχώρο μου. Είναι της μόδας, άλλωστε. Ναι, μισώ τη μόδα, αλλά κάποιες φορές ταιριάζει πολύ σε μένα για κάποιον μυστήριο λόγο. Φαίνεται πως οτιδήποτε πλέον είναι στη μόδα για δεκαπέντε λεπτά, όπως προέβλεψε ο Warhol.

Αποξένωση; Τι είναι αυτό;

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ιαπωνία

Ο πληκτράς των Dream Theater παίζει για την Ιαπωνία:




Το Ατομικό Αγόρι χέζει για την Ιαπωνία:





Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Ισόγειο

Μετακόμισα πριν δυο βδομάδες και πλέον μένω σε πολυκατοικία. Αρκετά ήσυχο μέρος. Στο διπλανό διαμέρισμα έχουν μεν μωρό που κλαίει (και μάλιστα καθώς γράφω αυτές τις γραμμές), αλλά δεν με ενοχλεί. Μωρό είναι, το χρειάζεται το κλάμα! Εξάλλου η μουσική που βάζω είναι πολύ πιο δυνατή, αν και τώρα δε βάζω επειδή είναι οι ώρες κοινής ησυχίας.

Το διαμέρισμά μου είναι στο ισόγειο, με τα παράθυρα να "βλέπουν" προς τον δρόμο. Δεν έχω βάλει κουρτίνες ακόμη και έχω τη μπαλκονόπορτα του σαλονιού ανοιχτή, όπως και τα υπόλοιπα παράθυρα, να πάρει αέρα το σπίτι.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ, αγαπητοί περαστικοί.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΘΕΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΤΕ.

Πρέπει οπωσδήποτε να βάλω κουρτίνες. Νιώθω σα να είμαι στο Facebook κι όλοι να βλέπουν τι κάνω. Τα παράθυρά μου δεν είναι κάμερες κλειστού κυκλώματος, κυρίες και κύριοι, εσείς και η αδιακρισία σας. Nothing to see here, move along.

Αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα μειονεκτήματα της νέας μου κατοικίας. Είναι υπέροχη. Ευρύχωρη, νεόκτιστη, περιέχει όσα χρειάζομαι. Δίνω 60 ευρώ λιγότερα για το ενοίκιο απ' ότι στο προηγούμενο, και οι λογαριασμοί είναι χαμηλοί γιατί είναι με κοινόχρηστα. Θέρμανση μια χαρά, καθάρισμα εύκολο, και έχω ήδη κλείσει συμβόλαιο για ένα χρόνο (μπορεί και να το αυξήσω, αν χρωστάω πολλά μαθήματα ή αν κάνω μεταπτυχιακό εδώ). Θα περάσω ωραία εδώ!