Ανάδυση

Ανοίγοντας τα πεζοδρόμια
ψάχνοντας για μικρόβια
τα μόρια
νέκρα στους δρόμους και κυριαρχούν
τα αγόρια με μαύρα μισοφόρια
και δύο περιστέρια,
στο περήφανο αγέρα,
ξυπνούν
φλουπ φλουπ φλουπ--

___________ Εστίαση:
στον γκρίζο ορίζοντα
τα μονοπάτια γνωρίζοντας
ευχές που αναβλύζουν,
κι αυτοί σιχτιρίζουν,
στα μηχανάκια ψιθυρίζουν

[πεθαίνεις, καθίκι, πεθαίνεις]

και μετά ακολουθείς
χωρίς να κοιτάς
τα πεζοδρόμια κλείνουν
κι εσύ παραμένεις ανοικτός
το χώμα που τρως
με το συγκεκριμένο τρόπο που γέρνεις το κεφάλι προς τα κάτω πρέπει να σε κοιτάξει οπωσδήποτε και σε καμία άλλη περίπτωση επειγόντως γιατρός,
χαμόγελο ίσον παρεξήγηση,
με κοιτάς που σε κοιτώ, ένα και το αυτό,
αδιακρισία σου λέει μετά.
Το περιστέρι πετά,
το κοιτάς και σε κοιτά,
μα πριν ουρλιάξεις σε παρατά,
σαν αυτόν με τον μπαλτά
που φωνάζει "πήγαινε πιο πέρα, ρε κερατά",
κι εσύ ξεσπάς,
δεν έχεις δικαίωμα,
το μπαρούτι αναδύεται

[πεθαίνεις, καθίκι, πεθαίνεις]

δεν σου καίγεται μπρίκι
κολλημένο στο ταψί
που θα του φέρεις στο κεφάλι
έτσι και σε μπινελικώσει πάλι,
και ξανά προς τη μπίχλα τραβά
τα μαλλιά
που δεν θα χτένιζα
ούτε για λεφτά
με καμιά Παναγιά,

το περιστέρι πετά
κι αυτός σα χάνος το κοιτά.

Στην πυρά, στην πυρά...

Ω, Θεέ μου.

Τελικά, οι φόβοι μου, που κατέγραψα στην ανάρτηση "Get Lucky", βγήκαν αληθινοί.

Πάω που λέτε στα Goody's, έτσι για πλάκα, για να απολαύσω γνήσιο σκουπιδοφαγητό. Εκεί που χλαπακιάζω "φιλετίνια" "κοτόπουλου", η τηλεόραση δίπλα μου (συντονισμένη στο πρόγραμμα που ετοιμάζει το MAD TV για το Goody's Net) παίζει το "Στην Πυρά" της Άννας Βίσση. Και σε "short version", παρακαλώ. Το "τραγούδι" αυτό - ναι, έχω ξηλώσει το αστείο με τα εισαγωγικά, ακριβώς επειδή κάποιοι το έχουν παραξηλώσει με την υποκρισία - , σε στίχους Μυρτούς Κοντοβά, μιλά, εκτός των άλλων, για "όλες τις τσούλες της Γης".

Όχι άδικα, το νέο άλμπουμ της Βίσση ονομάζεται "Απαγορευμένο", με εξώφυλλο την φάτσα της Βίσση θαμμένη κάτω από τόνους καλλυντικών και Photoshop και αρκετό χώρο κάτω από τον τίτλο ώστε να του προσθέσεις τον υπότιτλο "σε όσους έχουν καλό γούστο". Πόσο "καλόγουστο" μπορεί να είναι ένα άλμπουμ με αυτό το καταραμένο single; Και δεν θέλω να ξέρω για την ποιότητα των υπόλοιπων κομματιών, μιας και σε μερικούς μήνες κανένας δεν θα τα θυμάται.

Γιατί, λοιπόν, αφού δεν νοιάζομαι για τη νεότερη δουλειά της Βίσση, κόντεψα να πνιγώ στα φιλετίνια μου όταν άρχισε το video clip της σκηνοθέτιδας Christine "γύρισα το Γαμήλιο Πάρτυ, δοξάστε με" Crokos; Γιατί, πολύ απλούστατα, διαθέτει την κακή εκείνη λεξούλα που έγραψα παραπάνω, σε όλο της το μεγαλείο. "Κι αν αυτό το άκουγαν μικρά παιδ..." άρχισε η σκέψη μου, ώσπου διεκόπη από δύο κοριτσάκια έξι-επτά ετών που τραγουδούσαν, κι αυτές, για "όλες τις τσούλες της Γης"! Τώρα που το σκέφτομαι, το "και αντίστροφα ο χρόνος μετράει" του Χατζηγιάννη δεν μου φαίνεται τόσο άσχημο.

Συγγνώμη, τόσο μυαλό έχουν, πια, αυτοί οι άνθρωποι; Αν ήμασταν Αμερική, θα είχαν ταράξει το κομμάτι στα "μπιιιιιπ". Όσο κι αν γκρινιάζουμε για τη λογοκρισία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και η έλλειψή της προκαλεί προβλήματα.