Στην πυρά, στην πυρά...

Ω, Θεέ μου.

Τελικά, οι φόβοι μου, που κατέγραψα στην ανάρτηση "Get Lucky", βγήκαν αληθινοί.

Πάω που λέτε στα Goody's, έτσι για πλάκα, για να απολαύσω γνήσιο σκουπιδοφαγητό. Εκεί που χλαπακιάζω "φιλετίνια" "κοτόπουλου", η τηλεόραση δίπλα μου (συντονισμένη στο πρόγραμμα που ετοιμάζει το MAD TV για το Goody's Net) παίζει το "Στην Πυρά" της Άννας Βίσση. Και σε "short version", παρακαλώ. Το "τραγούδι" αυτό - ναι, έχω ξηλώσει το αστείο με τα εισαγωγικά, ακριβώς επειδή κάποιοι το έχουν παραξηλώσει με την υποκρισία - , σε στίχους Μυρτούς Κοντοβά, μιλά, εκτός των άλλων, για "όλες τις τσούλες της Γης".

Όχι άδικα, το νέο άλμπουμ της Βίσση ονομάζεται "Απαγορευμένο", με εξώφυλλο την φάτσα της Βίσση θαμμένη κάτω από τόνους καλλυντικών και Photoshop και αρκετό χώρο κάτω από τον τίτλο ώστε να του προσθέσεις τον υπότιτλο "σε όσους έχουν καλό γούστο". Πόσο "καλόγουστο" μπορεί να είναι ένα άλμπουμ με αυτό το καταραμένο single; Και δεν θέλω να ξέρω για την ποιότητα των υπόλοιπων κομματιών, μιας και σε μερικούς μήνες κανένας δεν θα τα θυμάται.

Γιατί, λοιπόν, αφού δεν νοιάζομαι για τη νεότερη δουλειά της Βίσση, κόντεψα να πνιγώ στα φιλετίνια μου όταν άρχισε το video clip της σκηνοθέτιδας Christine "γύρισα το Γαμήλιο Πάρτυ, δοξάστε με" Crokos; Γιατί, πολύ απλούστατα, διαθέτει την κακή εκείνη λεξούλα που έγραψα παραπάνω, σε όλο της το μεγαλείο. "Κι αν αυτό το άκουγαν μικρά παιδ..." άρχισε η σκέψη μου, ώσπου διεκόπη από δύο κοριτσάκια έξι-επτά ετών που τραγουδούσαν, κι αυτές, για "όλες τις τσούλες της Γης"! Τώρα που το σκέφτομαι, το "και αντίστροφα ο χρόνος μετράει" του Χατζηγιάννη δεν μου φαίνεται τόσο άσχημο.

Συγγνώμη, τόσο μυαλό έχουν, πια, αυτοί οι άνθρωποι; Αν ήμασταν Αμερική, θα είχαν ταράξει το κομμάτι στα "μπιιιιιπ". Όσο κι αν γκρινιάζουμε για τη λογοκρισία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και η έλλειψή της προκαλεί προβλήματα.