Μπορεί στις 31 Δεκέμβρη να κοιτάμε όλοι τον ουρανό για να μας φωτίσει το Πρωτοχρονιάτικο Αστέρι, σήμερα, όμως, παραμονή του Πάσχα, με απασχολεί ένα άλλο "αστέρι": αυτό που κοσμεί τους αστραγάλους των ενοχλητικά διάσημων Converse All-Stars. Κυριολεκτικά, έχω σιχαθεί να βλέπω το 74.9% των ανθρώπων γύρω μου να φοράνε αυτά τα κατασκευάσματα.
Ξύπνα, κόσμε! Ο Chuck Taylor πέθανε εδώ και χρόνια. Άν έπρεπε να τιμάμε τους νεκρούς με ό,τι φοράμε, θα τριγυρνούσα με μια περούκα Elvis Presley. Πραγματικά, δεν βλέπω τίποτε πραγματικά ελκυστικό σε αυτά τα παπούτσια που θα μπορούσε να το καθιερώσει ως μόδα. Σύμφωνοι, τη δεκαετία του '70 έβγαινες από το σπίτι σου και νόμιζες ότι έβλεπες κομπάρσους από μιούζικαλ ή ταινία τρόμου γύρω σου. Τώρα, όμως, άλλαξαν οι καιροί. Πλέον είμαστε στην ψηφιακή εποχή. Έπρεπε ήδη να έχουμε τους προσωπικούς μας ρομπότ υπηρέτες και να τρώμε συνθετική γαλοπούλα σε κάψουλες. Γιατί "κολλάμε" στο παρελθόν τόσο πολύ; Μήπως φοβόμαστε να αντικρύσουμε το μέλλον; Και ποιος, άραγε, μπορεί να δώσει μια κλοτσιά στα γρανάζια αυτού του κόσμου, γιατί, μου φαίνεται, έχουν φρακάρει;
Στην κατηγορία "Other Sights" πρόσθεσα το blog του φοβερού και τρομερού meathead, "Spicy Or Mild?". Μπορεί να είναι καρα-αμερικανάρα ο τύπος, αλλά από το στόμα του στάζει το πιο απολαυστικό δηλητήριο που γευτήκατε ποτέ. Καθεμία από τις εκτενείς αναρτήσεις του είναι καθαρό χρυσάφι.
Α, και μια παράκληση στην νέα μας πρωινή καφετζού: εσύ, που μας μοστράρεις τα "σταράκια" σου στη διαφήμιση για να αποδείξεις ότι είσαι "καθημερινή" και "της διπλανής πόρτας" και "δε φοράω μόνο ψηλοτάκουνα", εύχομαι οι εσπρέσο σου να είναι ξινοί, κρύοι, και ένας από αυτούς να σε οδηγήσει σε θανατηφόρο πνιγμό. Και έτσι και σε πιάσω στα χέρια μου, παλιοξανθόψειρα, υπόσχομαι να σου χώσω ένα δεκάποντο Manolo Blahnik στο λαρύγγι.
Καλή ανάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου